Jak wiadomo z naszego hasła na witrynie internetowej: „Poznań mamy w sercu!”. Poznań i „poznańskość”. Dlatego od dawna nosimy się z wystosowaniem tego apelu: popatrzmy na to wszystko, co ostatnio się dzieje w Mieście, a co zaprzecza poznańskości. Nie chodzi o rozkopanie Centrum i Starego Rynku. Nie chodzi o dworzec Główny i „ciężkie” kontakty z PKP. Teraz – nie o tym. Będzie czas.

Ale najwyższa pora zaapelować do Władz: żądamy ustanowienia na Kolegiackim stanowiska

MIEJSKIEGO OGARNIACZA MIASTA (MOM)

Bo dziś nikt taki nie istnieje. Mimo licznych i często hm… dobrze eksponowanych instytucji, komórek i spółek z ich zarządami.

Aha, i niech MOM nie będzie w randze pełnomocnika Prezydenta ds. czegokolwiek; pełnomocnikowanie nie ma szczęścia w naszym mieście. Potrzebny jest „gospodarz”, „dobry opiekun”, „matka/ojciec Miasta”, właśnie „ogarniacz”.

Bezpośrednio nasz apel wyzwolił dzisiejszy spacer przez ludne (święto) Centrum oraz komentarz, którego nie przytoczymy, a z którym się silnie zgadzamy. TAK wygląda (foto) jedno z bardziej uczęszczanych (mimo wszystko) miejsc na Starym.

Właśnie tak. A wszystko blisko Festiwalu… Dobrego Smaku.

Od razu ucinamy głosy typu „bo święto”, „to wyjątek”, „po co bić pianę, można zgłosić przez apkę” i inne podobnie bezproduktywne uwagi.

Nasze Miasto PONOWNIE potrzebuje gospodarza – „ogarniacza” wielu i różnorodnych spraw, które się dzieją, a dzieją się źle. Takiego, by znów mówiono – jak przed wojną

„w Poznaniu nie odważ się rzucić papierka, bo będzie mandat”.

No właśnie.

Dlaczego widzimy tę potrzebę? Bo Poznań mamy w sercu. Kto jeszcze nie wie, niech przejrzy na FB kilka forów, w których wypowiadają się poznaniacy, który też mają Poznań w sercu.

Jakich żądamy dlań uprawnień? Wcale niewielkich. Podstawowe uprawnienie to „MOM jest uprawniony do żądania odpowiedzi na pytanie stawiane odpowiednim osobom zarządzającym elementami życia Miasta”. Drugie uprawnienie: „Jeżeli MOM nie zostanie przekonany udzieloną odpowiedzią, należy wykonać jego polecenia”. Trzecie uprawnienie: prawo do głośnego walenia pięścią w stół na naradach urzędowych.

No i koniecznie MOM musi cechować się w rozpoznawaniu problemów tzw. zdrowym rozsądkiem, podejściem takim, jak ma „zwykły człowiek”, a nie jak biurokracja, która plac budowy w środku miasta traktuje tylko jako plac budowy, a nie jako „miejsce w turystyczno-biznesowym środku miasta przeznaczone do życia i obsługi gości, choć czasowo z działającym placem budowy”.

Czyli MOM powinien dla każdego rozwiązania przeprowadzać to, co technicznym żargonem określa się jako stress testing; po polsku można to oddać jako sprawdź czy to ogólnie wypali…

MOM powinien zadawać pytania w rodzaju „czy potraficie mnie przekonać, że dana rzecz nie mogła zostać wykonana lepiej?”. Np.:

• czy nie można wymusić na umówionych za pieniądze firmach sprzątających, by sprzątały jak trzeba? Czy naprawdę nie jest ważne, że mają wymieniać worki (a nie tylko je opróżniać rękoma) i czy jesteście pewni, że wystosowanie do firmy pouczenia, że mają robić dobrze, załatwi sprawę czystości koszy?
• czy nie jest możliwe wyegzekwowanie dobrej jakości robót zgodnie z treścią umowy i przeprowadzenie rzetelnych odbiorów tych robót (z pomiarami geodety, przed zakryciem elementów podziemnych, zgodnie z elementarnym odczuciem estetyki itp.)?
• czy nie da się zapanować nad bałaganem wstrętnego lunaparku reklam i krzywych znaków drogowych?
• czy stosując te tysiące znaków, bzdurnych barierek postępujecie tak jak stanowią przepisy, czy tak jak Wy (koledzy MOM z Urzędu) te przepisy zrozumieliście lub uznajecie za wygodne dla Was samych?
• czy zmuszenie „gestorów sieci” do przesunięcia tychże, by móc wsadzić drzewa uliczne było zastosowane czy od razu „wiecie”, że „się nie da, boby trzeba było to czy tamto”?
• czy koniecznie na Zwierzynieckiej na przedłużeniu Zeylanda trzeba było odsunąć „legalny” chodnik od pasów, choć każdy z Was (kolegów MOM z Urzędu) zaraz po przejściu przez te pasy jak większość pieszych skręci na drogę rowerową? – trzeba by nie mieć dobrze w głowie, żeby tego nie zrobić i wybrać odsunięty chodnik pod budynkiem… (ten problem dotyczy wszystkich miejsc, gdzie powstają przedepta czy inne zupełnie ludzkie odstępstwa od przepisów z winy projektanta/inwestora, bo przecież nie ludzi)
• czy naprawdę nie da się ucywilizować parkowania w Mieście w czasach, w których liczba wykroczeń w tym zakresie z pewnością sięga 100 tysięcy na dobę? Nawet gdy parkują wbrew prawu tuż pod nosem miejskich instytucji…
• czy naprawdę prawo o planach miejscowych żąda, by wpisywać do nich szczegóły, które tracą szybko aktualność, są raczej szkodliwe niż przydatne, a potem trzeba się gimnastykować, by ich nie stosować, bo plany trudno się zmienia, nawet gdy bajdurzą?
• czy nie dało się zastosować porządnego tymczasowego wygrodzenia (takiego, które zatrzyma również osobę niewidzącą), tylko trzeba stosować cienkie i łatwo odfruwające taśmy z plastiku (które są pomyślane jako ruchoma linia sygnalizacyjna, a nie fizyczna przeszkoda; taśma poza ostrzeganiem przed niczym nie zabezpiecza!)

To tylko kilka przykładów, w których Miejski Ogarniacz Miasta mógłby i powinien zainterweniować. I jak opisaliśmy w zestawie postulowanych uprawnień MOM: nie przekonaliście mnie odpowiedzią, że nie może bye lepiej, zatem wydaję polecenie: macie zrobić lepiej; poprawniej, sprawniej, bezpieczniej, skuteczniej itd.

Jak rozliczać i premiować ludzi z MOM? Od liczby interwencji. Inne współczynniki pomożemy wyznaczyć, gdy stanowisko zostanie ustanowione. Internauci pomogą, jesteśmy pewni. Zresztą ich ocena mogłaby być jednym z czynników premiowania.

Tęsknimy za taką postacią. No i chyba zbyt wiele nie wymagamy, prawda?