Na prośbę naszych Gości z FB powtórzyliśmy ankietę. Tym razem bez logowania wg zasad Google Forms. Okazało się to chyba wyraźnym kłopotem, więc w przyszłości ankiety zorganizujemy tą samą metodą, bez konieczności logowania.

Przypomnijmy, że skoncentrowaliśmy się na przyjęciu zieleni jako poznańskiej niepowtarzalnej tradycji (o wadze samej miejskiej tradycji też się wypowiedzieliśmy w pierwszym artykule), użyliśmy w propozycjach barwy żółtej jako paskowe uzupełnienie zieleni (mamy na myśli „żółć jako taką”, nam się obecny odcień nie podoba i wielu respondentom także – z pewnością do tego wrócimy), zaproponowaliśmy też barwny element z zagubionej tradycji: pasek beżowy lub inaczej barwy „kości słoniowej”.

Choć pojawiło się kilka głosów za kolorem niebieskim (tu „nabroiła” prototypowa gamma nr 500; argumenty: bo ładne, bo nowoczesne, bo barwy Poznania), to jednak wątku niebieskiego nie kontynuujemy. Nie mamy na to ochoty, nie ma to nic wspólnego z poznańską tradycją tramwajów i tyle.

Obie części ankiety potraktowaliśmy łącznie, bo nie ma powodu, by tak nie czynić. Głosy wyrażone w „swobodnych wypowiedziach” za rozwiązaniami pokazanymi w naszych propozycjach doliczyliśmy do głosów wprost oddanych, zakładając, że tak właśnie miało by (tzn. jeżeli ktoś się wypowiedział słownie, to nie zaznaczył opcji w ankiecie, co oczywiście jest tylko przypuszczeniem, ale nie powoduje istotnej niepewności wyników — przecież to nie parlament; doliczyliśmy więc głos za Ktosia).

Zatem teraz przedstawimy:

Oto wyniki ankiety. Wśród 1714 (!) głosów oddanych na nasze propozycje (nie było ograniczenia liczby wybranych równocześnie schematów, bo każdemu może się w równym stopniu podobać więcej niż jedna propozycja) rezultaty są takie (rozwija się po kliknięciu):

Syntetycznie:

• poza nielicznymi głosami nie spotkaliśmy się z kwestionowaniem ciemnej zieleni zwanej butelkową jako podstawowej barwy dla taboru;
• głosy by malowanie było jednolicie zielone także się pojawiały (nie zaproponowaliśmy takiego wariantu, bo tradycja miejsca polega na dwóch barwach, niegdyś kości słoniowej, od 30 lat żółci);
• nadspodziewanie duża liczba respondentów akceptuje pas beżowy (kość słoniowa; z dwóch wariantów z przymiotnikiem „tradycyjny”) – łącznie na dwa warianty oddano 711czyli 41% głosów — w pierwszej odsłonie ankiety takie malowanie z beżem przecież nawet wygrało!…
• zdecydowanie wygrywa dążenie do jednego pasiastego akcentu barwnego – łącznie 1312 głosów na pojedynczy pas (77%), z tego 962 (56%) na żółty, 350 na beżowy;
• na warianty z czarnym dachem padło 1060 głosów (62%), na warianty z zielonym dachem 684 głosy.

Tym razem nie przedstawimy głosów w formie tabeli, bo byłoby to zbyt nużące (głosów było znacznie więcej niż przy pierwszej odsłonie ankiety). Omówimy je syntetycznie.

Cenimy sobie głos zabrany w dyskusji na FB przez Jakuba Głaza, znanego krytyka architektury, który w dziedzinie estetyki Poznania może być postrzegany na równi z Sienkiewiczowskim Petroniuszem: jako arbiter elegantiarum… Otóż Jakub zaproponował utrzymanie paska barwnego, jednak jako akcentu delikatnego. Co więcej, nie upiera się, by żółty był żółty, może być i beżowy. Podobne głosy o zmniejszeniu ilości żółci padły kilkukrotnie w „wolnych wypowiedziach”. Oto schematy malowania uwzględniające (mamy nadzieję) postulaty Kubagłaza.

Zauważcie, że w trzech przypadkach żółty jest mniej intensywny niż obecnie.

Możecie na nie głosować, są ponumerowane, prezentowane tutaj w postaci wymieszanej (kolejność losowa).

Inny merytorycznie rozwinięty głos pochodzi od W. Nowaka ze stowarzyszenia Urbanator. Włodek wskazał na wersję z beżowym pasem (krytykował ją onegdaj… warto rozmawiać) oraz opisał nie tylko konieczność projektowania przez plastyków (niby oczywiste, ale przecież obecny bałagan polega na tym, że NIE MA projektu miejskiego i standardu, schematy malowania są przypadkowe w gruncie rzeczy), lecz także podał propozycje założeń do takiego projektu z uszanowaniem głosu mieszkańców i w wariantach. Właśnie ten głos zbieramy.

Inne głosy zaliczyliśmy do opinii wybranych propozycji lub pomijamy jako niewnoszące nowych elementów dyskusji. Niektórych opiniodawców warto odesłać do naszego artykułu z prośbą, by przeczytali go do końca.

… że warto iść w kierunku takich rozwiązań:

• ciemna zieleń (nie metalik)
• wąskie pasy żółte lub beżowe
• dach czarny lub zielony — do dalszej dyskusji (w propozycjach opartych na wizji J. Głaza mamy dach całkowicie zielony.

Przypominamy, że określeniem „zieleń butelkowa” można opisać mniej więcej takie odcienie ciemnej zieleni:

Przy tym ostrzeganie koloru zmienia się w zależności od rodzaju oświetlenia (w tym pory dnia – oczywiście ocena barw taboru dotyczy „średniego światła dziennego”). Z kolei lakier na pojazdach wydaje się innego koloru gdy zostanie położony w wersji z efektem metalizacji lub perłowym, a innego gdy jest w wersji podstawowej. W przypadku nowych malowań, o których piszemy, często występuje wersja metalizowana lub perłowa, a zatem właściwie nie do końca wiadomo jaka jest „prawdziwa” barwa lakieru.

My uważamy, że jedna z tych trzech (używaliśmy trzeciej).

Gdyby jednak utrzymać żółty, czy w obecnym odcieniu? Wspomnieliśmy, że wyrosło wielu poznaniaków, którzy uznają żółte pasy w malowaniu za coś oczywistego. Tak, w połączeniu z powszechnie zaakceptowaną „butelkową” zielenią obecny intensywny żółty prezentuje się znacznie lepiej niż w połączeniu z obecną jaskrawą zielenią (padają porównania, że obecne zestawienie zieleni i żółci jest „jarmarczne” – chyba tak). Uważamy jednak, że warto dyskutować także o odcieniu żółtego – jeżeli miałby pozostać żółty, a nie ten „nagle odkryty” beżowy. Spójrzcie na poniższą karuzelę oraz ponownie na 9 schematów à la Głaz.

^{Który odcień bardziej pasuje do „butelkowej zieleni”?}

Zobaczmy wyniki:

Tym razem respondenci mniej stanowczo zagłosowali za ujednoliceniem, jednak takie zdanie przeważa.